Wanneer het binnenin jou donker is,

geen ruimte voor plezier.

De zon, verscholen achter donkere wolken.

Je leven moeizaam en zwaar voelt.

Jouw laatste lach, lang geleden.

De regen neerklettert op jouw hart.

Jouw pad aanvoelt als een moeras

en het huilen je nader staat dan je lach.

Zoek dan het lichtje in jou

dat er altijd al was en is.

Lap de ramen van je ziel en

vind de eilandjes in jouw moeras.

Steek een zonnige paraplu op

en zoek die mens, die jou laat huilen van de lach.

Blijf niet alleen.

Je mag het samen doen.

De schouder vinden die jou steunt.

De mens ontmoeten die met een vuurtje

jouw hart verwarmt.

Steek een kaars aan die jouw duister verdringt

zodat jij jouw pad weer ziet

en jouw zon weer gaat schijnen.

Sta op en ga op pad.

Je hoeft het niet alleen te doen.

Resoneert deze tekst bij jou? En wil je het graag anders, maar weet je niet hoe?

Neem vrijblijvend contact met me op. Misschien dat ik jou en stukje op weg kan helpen zodat jouw licht weer gaat stralen.