Bindingsangst
Maar vanbinnen voelde ze vooral angst en paniek
Ze had een goede baan, een leuke man en inmiddels 2 schatten van kinderen. Haar ouders leefden nog en waren goed gezond. Haar adoptieouders, wel te verstaan. Van haar biologische ouders wist ze niet zoveel. Haar vader was helemaal niet in beeld en van haar biologische moeder wist ze niet meer, dan dat die heel jong zwanger was geraakt maar eigenlijk niet wist of ze wel kinderen wilde hebben. In haar wanhoop en paniek had ze haar dochter bij de geboorte afgestaan. En haar vader konden verschillende mannen zijn, want in die tijd nam haar moeder het niet zo nauw met mannen.
Confrontatie met haar eigen verleden
Sinds ze zelf kinderen heeft, komt haar adoptieverleden steeds sterker op de voorgrond.
Ze houdt zielsveel van haar meiden, maar soms wil ze er ook keihard van wegrennen. Ze lijkt er wel een jojo in. Aantrekken en afstoten. Telkens weer. Gek wordt ze ervan en ze begrijpt zichzelf niet meer.
Haar man kan ze nog wel verdragen, hij is echt haar zielenmaatje. Maar ook daarin merkt ze dat ze het steeds moeilijker vindt om zich helemaal te geven en kwetsbaar te zijn. Ze ervaart ook steeds meer stress in haar lichaam.
Ze voelt dat er iets moet gebeuren, want dit gaat ze niet volhouden.
Na de uitgebreide intake, waarin we zoveel mogelijk van haar vroege babytijd en jeugd proberen te herleiden, en ze ook nog met haar ouders ingesprek geweest is, maken we in een Energetische sessie contact met het kleine babietje dat ze geweest is in de buik van haar moeder.
Daar kan ze de emoties, weerstand, blijdschap en angst, die haar biologische moeder gevoeld heeft, heel goed ervaren.
Als de volwassen vrouw, voelt ze wat het met de kleine baby gedaan heeft. Ze voelt de angst, paniek, onzekerheid en ook eenzaamheid. Het geeft haar veel inzichten, want ze kan heel slecht tegen onzekerheid. Ze heeft echt altijd heel veel duidelijkheid en bevestiging nodig in haar leven.
Contact met haar binnenwereld
Wanneer we heel zorgvuldig de periode in de buik van haar moeder aangekeken en doorvoeld hebben, gaan we in een volgende sessie naar haar geboorte.
In de tussenliggende tijd, heeft ze voldoende tijd en ruimte gehad om alle emoties van de tijd in de buik van haar moeder te verwerken.
In een visualisatie, waarin ook ruimte is voor haar fysieke reacties, beleeft ze de geboorte opnieuw en voelt ze dat ze direct na de geboorte in het ziekenhuis, meegenomen is naar een andere ruimte. Ze heeft haar moeder nog horen huilen.
Dat voelt ze nog steeds en ze realiseert zich, dat ze bij het horen huilen van vrouwen, altijd in de paniek schiet. In de sessie verstijft haar lichaam dan ook volledig.
De eerste weken na haar geboorte waren chaotisch. Ze is eerst opgevangen in een soort weeshuis. Veel verschillende handen en stemmen herinnert ze zich in de visualisatie. Veel onrust en onveiligheid. Ze voelt dat dat hele kleine pasgeboren babietje in overlevingsstand stond. Want er was niemand aan wie ze zich echt kon hechten. Altijd verschillende gezichten en stemmen.
Zelfs toen ze na een aantal weken bij haar adoptieouders kwam, lukte het haar niet om te ontspannen.
En hoe lief en zorgzaam haar adoptieouders ook altijd geweest zijn, en nog steeds, ze voelt zich nog steeds niet veilig. Ze heeft altijd het gevoel dat haar ouders ook niet blijven. Dat ze haar niet meer willen zien. Ze ervaart dan zo’n enorme eenzaamheid.
En bij niemand, ook niet bij haar man, durft ze haar hart volledig te openen. Altijd bang om weer zo enorm gekwetst te worden.
Aantrekken en afstoten
Ik leg haar uit dat het aantrekken en afstoten afkomstig is van haar prille bestaan, waar ze direct na de geboorte géén veilige hechting gehad heeft met haar biologische moeder.
En ze in de weken tot haar adoptie, telkens ervaren heeft, dat de verzorgers van dat moment ook niet bleven. Daardoor is ze in haar hart al in de eerste weken vanaf haar geboorte, enorm gekwetst en heeft ze haar hart toen al afgesloten voor liefde.
Door deze realisaties krijgt ze heel veel inzichten en begrijpt ze haar gedrag en emoties veel beter. Ze kan dat nu veel beter relativeren en leert ze om daar op een goede manier mee om te gaan.
In vooral lichaams gerichte sessies kan ze de stress die haar hele leven al bij zich gedragen heeft, eindelijk loslaten.
Aan het eind van het traject ondergaat ze nog een reset, waardoor ze alle nog achtergebleven ballast, ook nog los kan laten.
Een aantal weken na de laatste sessie laat ze me weten dat ze zich veel ontspannener voelt en ze zich veel kwetsbaarder op durft te stellen. En van aantrekken en afstoten is bijna niets meer over.
Ze is enorm dankbaar dat ze dit aan heeft durven kijken. Ze leeft haar leven nu een stuk lichter en ervaart veel meer liefde.
We spreken af dat ze periodiek nog even bij me terug komt om issues die er nog zijn, ook aan te pakken.
De Impact van adoptie
Soms is de enige oplossing voor een zwangere vrouw, om het kind in haar buik, na de geboorte af te staan voor adoptie. Daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Voor de zwangere vrouw kan dit een bijna onmenselijke beslissing zijn.
Wat voor mij vast staat, is dat die beslissing één van de moedigste beslissingen is die een zwangere vrouw soms te nemen heeft.
En ook voor de baby, het mensje dat afgestaan is en geadopteerd wordt, is dit een intense en heftige ervaring, die al in de buik van de moeder gevoeld wordt en een enorme impact heeft op het hele verdere leven. Hoe zorgvuldig en goed het kind hierin ook begeleid en ondersteund wordt, de pijn, angst, verdriet, machteloosheid, mogelijke woede, en eenzaamheid, kunnen grote thema’s zijn in de rest van het leven.
Ben jij zelf geadopteerd of ken je iemand die ook geadopteerd is, en ervaar jij of diegene in het dagelijkse leven nog steeds de last van jouw adoptie? Blijf er niet mee rondlopen, maar ga ermee aan de slag. Heel de ballast die jij je hele leven al met je meedraagt.
Weet dat je welkom en veilig bent bij mij in de praktijk om hiermee aan de slag te gaan
